Ibolya Vörösváry: een muzikale ontdekkingsreis tussen viool en altviool
Ibolya Vörösváry is een jonge Hongaarse musicus met een indrukwekkende muzikale achtergrond. Ze heeft drie masteropleidingen afgerond, in Hongarije, Groningen en Zwitserland.
Oorspronkelijk koos ze voor de viool, maar werd gaandeweg richting de altviool gestuurd. Inmiddels speelt ze beide instrumenten met overtuiging en liefde. Sinds ze concertmeester eerste viool is bij ons orkest, wordt ze weer vaker gevraagd voor vioolpartijen, zoals bij het Noordpoolorkest en in het kwartet van het FSO.
Haar muzikale studie begon al vroeg, mede door haar moeder, die hoopte dat Ibolya muzikant zou worden. Als kind kon ze na het horen van een melodie die meteen naspelen. Elke dag moest ze uren oefenen van haar moeder. Op een gegeven moment wilde ze ook wel eens onder het vele oefenen uitkomen – ze gebruikte zelfs een cassettebandje met eigen opnames om haar moeder te laten denken dat ze studeerde. Toch rook moeder onraad omdat dezelfde études wel erg vaak achter elkaar klonken. Uiteindelijk werd oefenen iets wat ze samen met haar moeder deed. Ook met haar broer speelde ze eindeloos. In Hongarije waar ze door hun vele optredens, een bekend concertduo vormden, werden ze vaak voor een tweeling aangezien.
In Hongarije startte haar broer met een premaster en kreeg zes jaar beursondersteuning. Ibolya volgde een jaar later, en dankzij een Erasmusbeurs kon ook zij naar Groningen verhuizen voor een master aan het conservatorium. Na een tijd daar te hebben gestudeerd, trok ze halverwege haar derde jaar ook naar Zwitserland. Ze volgde masterclasses bij viooldocent Erwin van het conservatorium, die helaas overleed toen ze haar studie begon.
Haar drie mastertrajecten waren gevarieerd: een solomaster, een researchmaster over de rol van stilte in haar techniek, en een orkestmaster, waarin ze leerde een groep te leiden. Stilte, zo ontdekte ze, is niet de afwezigheid van geluid, maar een voor haar essentieel muzikaal element dat intonatie en controle verdiept.
Naast het spelen ontwikkelde ze tijdens corona een passie voor componeren. Ze volgde online lessen bij een docent van de Royal Academy en leerde omgaan met compositiesoftware. In Boedapest had ze al theorielessen gehad, maar de praktische kant van componeren leerde ze later pas echt.
Ibolya heeft in Nederland verschillende muzikale klussen aangenomen—van gigs tot samenwerkingen met artiesten zoals Meral Polat—om bezig te blijven met muziek en een naam op te bouwen. Ze waardeert het plezier en de open sfeer in amateurorkesten, waar ze zich gewaardeerd voelt en waar geen plaats is voor jaloezie of arrogantie. Dit contrasteert sterk met de professionele muziekwereld, waar het vaak draait om geld, status en ondernemerschap, in plaats van om de kunst zelf.
Hoewel Ibolya ooit twijfelde tussen een carrière als dierenarts of jurist, koos ze toch voor haar passie muziek. Muziek is voor haar een internationale taal waarin ze zich thuis voelt, in tegenstelling tot taal zelf, waar ze zich minder zeker in voelt. Drama en toneel op school vond ze leuk, maar de muzikale wereld geeft haar meer innerlijke rust.
Tot slot is Ibolya ook gewoon mens: ze heeft een kater, Pepijn, en maakte vroeger veel filmpjes van haar hond Kees. Haar droom? Muziek maken bij animaties of poëzie. Want muziek blijft, voor haar, een wonderlijk proces—je weet nooit of de noot er komt, het is geen citroen die je even uitperst. En precies dat maakt het zo mooi.
`